In de 16e eeuw was het dragen van de eenvoudige oorring redelijk populair, vooral bij mannen, en zowel bij de adel als het gewone volk. Op protretten uit die tijd is te zien hoe William Shakespeare en zijn tijdgenoten met een kleine ring in het oor pronken, maar of er ook een betekenis aan was verbonden is niet meer te achterhalen.
Ooringen bleven honderden jaren populair en werden steeds meer een vrouwelijk accessoire. Ze kregen in de jaren 30 van de vorige eeuw echter grote concurrentie van de oorclip die toen op de markt kwam. De piercing verdween echter niet helemaal. Er waren nog steeds mensen die zich lieten piercen en in het begin van de 20e eeuw waren dat vooral rondreizende artiesten en circusmensen.
Horace Ridler, een wegens moed onderscheiden ex-soldaat uit de Eerste wereldoorlog, was een van de bekendste varieteattracties. In de jaren 30 en 40 reisde hij als The Great Omi met verschillende theatergezelschappen en circussen over de hele wereld. Hij was zwaar getatoeëerd, had verschillende grote piercings en zijn tanden waren tot punten gevijld.
Nadat hij in de Tweede Wereldoorlog ongeschikt was voor het leger, droeg hij zijn steentjes bij door voor de soldaten op te treden. Uiteindelijk trok hij zich terug op het Engelse platteland.
Het waren natuurlijk niet alleen de mannen die voor het voetlicht traden. Ethal Granger die, volnges het eerste Guinness book of Records uit 1955, met 33cm de smalste taille van de wereld had, was ook de trotse bezitter van diverse grote neus-, en oorpiercings.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten