Scarification geschiedenis

Scarification is het aanbrengen van patronen op het lichaam door middel van het snijden of branden van de huid. Het is een van de oudste vormen van bodymodification en dateert zelfs van voor de tatoeages en piercings.

Scarificatie in de oudheid
De eerste voorbeelden van scarificatie dateren van voor 200 v. Chr. op Egyptische mummies zijn niet alleen tatoeages aangetroffen, maar ook decoratieve littekens die lijken op de krassen die Afrikaanse stammen nog steeds op hun lichaam aanbrengen. Volgens sommigen zouden de tatoeages van ötzi zijn aangebracht door middel van scarificatie.

Stamtradities
Eeuwenlang en over de hele wereld werden door stammen rituele en religieuze ceremoniën uitgevoerd waarbij scarificatie een rol speelde. Veel van deze ceremonies vinden vandaag de dag nog steeds plaats. De vrouwen van Mursistam in Oost-Afrika, hebben decoratieve littekens op hun onderbuik als teken van hun volwassenheid of als symbool voor de pijn die ze hebben tijdens het baren.
De Kaningara uit Papoea Nieuw-Guinea gebruiken scarification als onderdeel van een overgangsrite van jongemannen. De jongens die dit ondergaan, moeten eerst maandenlang geïsoleerd van de gemeenschap overleven, voordat een patroon van inkervingen op hun lichaam worden aangebracht. De littekens representeren de levenskracht van de krokodil en verwijzen naar zijn mannelijkheid.
Tatoeages en inkervingen kunnen een diepgewortelde culturele betekenis hebben en dat wordt in het Westen niet altijd begrepen,

Scarificatie in het westen
Scarificaties zijn minder gebruikelijk dan tatoeages, maar ze zijn ook in het westen niet helemaal onbekend. Mensen kiezen om verschillende redenen voor het laten aanbrengen van inkervingen, ze vinden ze mooi of ze zien de ervaring van het gesneden worden als een persoonlijke overgangsrite.